Біз Ұлы Отан соғысы туралы айтқанда, көбіне майдандағы ерліктерді еске аламыз. Алайда, жеңіс тек майданда ғана емес, тылдағы жанкешті еңбекпен де келген еді. Сол тылдағы мыңдаған еңбек майдангерлерінің бірі — менің әжем Исабаева Жұмагүл Жексембекқызы.
Әжем 1935 жылы 1 қаңтарда Талдықорған облысы, Қапал ауданы, Қоңыр ауылында дүниеге келген. Соғыс басталғанда ол небәрі алты жаста болған. Бала болса да, сол кездің балалары ерте есейген еді. Өйткені ел басына түскен ауыртпалық әрбір жанның жүрегіне жауапкершілік жүгін артты.
Әжемнің балалық шағы жоқшылық пен қиындықта өтті. Ауылдың барлық ер-азаматтары майданға аттанып, тылдағы еңбек әйелдер мен балалардың мойнына артылды. Сол кезде ауылда әрбір адам күніне он екі сағаттан артық жұмыс істейтін. Бидай орып, жүн қырқып, азық-түлік жинап, майданға жіберу — осындай ауыр жұмыстар балаларға да жүктелген.
Жұмагүл әжем кішкентай ғана қолдарымен шұлық тоқып, әскерлерге жылы киім әзірлеуге көмектескен, сонымен қатар қой қырқып, жүнді сұрыптауға қатысқан. Жиналған жүн арнайы киім-кешек дайындауға жөнелтілетін. Кейде егістіктен астық теріп, ауыр қаптарды көтеруге мәжбүр болған. Бұл жұмыстарды үлкендер сияқты істесе де, ешқашан шағымданбаған.
Соғыс жылдары ауылда аштық жайлады. Тіпті қара нан табу мұң болған. Әжем сол кездері бір үзім нанның қандай қадірлі болғанын айтып отыратын. Сондай қиын күндерде адамдар бір-біріне қолдау көрсетіп, бір үзім нанды бөлісетін.
Әжем майданға арналған азық-түлік дайындауға да атсалысты. Жиналған өнімдер майдан шебіне жөнелтілетін. Бұл көмектің әрбір салмағы әскердің өмірін сақтап қалуға септігін тигізген. Әжем үшін бұл — үлкен мақтаныш еді.
Соғыстың ауыр жылдары оның мінезін қалыптастырды: қайсарлық, төзімділік, адалдық пен еңбексүйгіштік қасиеттерін дамытты. Жұмагүл әжем әрқашан "Ел үшін еңбек ету — қасиетті борыш" деп айтып отыратын.
Ұлы Жеңістің келгенін әжем үлкен қуанышпен қарсы алған. Бірақ соғыстан кейін де ауыр жылдар жалғасты. Ауылдарды қалпына келтіру, жаңа өмір бастау оңай болған жоқ. Әжем кейін ұзақ жылдар бойы ауыл шаруашылығында еңбек етіп, ел игілігі үшін аянбай тер төкті.
Өмір бойы еңбектің қадірін біліп өскен әжем бізге де еңбектің маңызын ұғындырып өтті. Ол балалары мен немерелерін елге, жерге деген сүйіспеншілік рухында тәрбиеледі. Әжем әрқашан: "Туған жеріңді сүйсең, халқынды сыйлайсың" деп отыратын.
Мен үшін Исабаева Жұмагүл Жексембекқызы — ерліктің, еңбекқорлықтың және Отанға деген шексіз махаббаттың символы. Әжемнің өмір жолы бізге үлгі бола отырып, еліміздің тарихын құрметтеуге үйретеді.
Бүгінгі таңда бейбіт аспан астында өмір сүріп отырғанымыз үшін біз әжеміз сияқты еңбек ерлеріне мәңгі қарыздармыз. Олардың төккен тері мен қажырлы еңбегі тарих беттерінде алтын әріппен жазылып қалды.
Әжемнің бізге қалдырған ең үлкен мұрасы — еңбекке деген сүйіспеншілік пен Отанға деген адалдық. Біз оның өмір жолын әрдайым мақтан тұтамыз және кейінгі ұрпаққа жеткіземіз.
Әже, Сізге алғысымыз шексіз! Сіздің еңбегіңіз, ерлігіңіз — біздің жадымызда мәңгі сақталады.
"Исабаева Жұмагүл Жексембекқызы — Ұлы Отан соғысы жылдарындағы еңбек майданының қатысушысы, "Соғыс баласы" куәлігінің иегері."
